Manila days

Iedereen heeft het er hier wel eens over: Manila Days. Geen idee wat dat nu zou kunnen zijn, wel wetend dat het in ieder geval niet positief is.

Hier vandaag dus onze eerste redelijk milde (denk ik) Manila day. Vanochtend bij het wakker worden en al mail checkend op de hoogte gebracht door de triodos bank dat we geen geld in Filipijnse peso over kunnen schrijven van onze Nederlandse rekening naar onze Filipijnse rekening...... Grrrr hoe moet dat dan weer.

Verder bericht dat de ontvanger van mijn pakketje Nederlandse kleding in Appelscha heeft gemaild naar de verkopende partij dat ze mij niet kent. Klaas heeft via zijn (mannelijke) collega geregeld dat ik een pakketje naar zijn huisadres kon sturen zodat hij dat binnenkort voor ons mee kan nemen. Waarschijnlijk was mijn naam onbekend of de collega heeft zijn vrouw nog niet op de hoogte gesteld :-)

Jochem had een slechte nacht vandaag en was dus niet te pruimen vandaag (ik eigenlijk ook niet). Ondertussen moesten we wel naar de immigration office. Gelukkig was er een collega van Klaas mee dus al met al waren we na 20 minuten weer buiten. Best snel voor het feit dat iedereen zowel vingerafdrukken met inkt als digitaal heeft moeten laten maken (volwassen alle 10 vingers en de hele hand, kinderen alleen de duimen) en ook nog pasfoto natuurlijk. Alleen een hele ochtend met jengelende jochem in een auto is geen pretje. Het kantoor was namelijk in intramuros het oudste deel van manila. Dat is best nog een reis bij ons vandaan. Van de collega hoorden we ook dat het nog twee weken duurt voordat de container komt....... Misschien dus toch maar even kamperen in ons huis waarvan we zaterdag de sleutel krijgen. Wordt vervolgd. Hieronder een foto van het immigration office.

Bericht vanuit de mannelijke hoek deel 2

Het werk blijft lekker aan me ‘trekken’.

Was het in Nederland een uitzondering als ik later thuis kwam dan ‘dinnertime’, hier is het andersom. Ik geef nu aan wanneer ik bij uitzondering denk mee te gaan eten J

We proberen de gehele maand Januari het leveringscontract met onze leverancier af te ronden, maar dat is erg ingewikkeld. Belastingen, garanties, boeteclausules, elke regel uit het contract van 50 kantjes komt langs. En dat gebeurt of terwijl men hier op bezoek is, of via teleconferenties. In het eerst geval heeft men geen haast, want men wil de tijd tijdens zo’nbezoek trip zo optimaal mogelijk benutten. In het tweede geval kunnen we, door het tijdsverschil van 7 uur net Europa, vaak niet voor s ’middags15.00 of 16.00 beginnen, en wordt het ook steevast avond werk. Dus de pizza boer om de hoek wil mij al een knipkaart geven. Maar dan moet ik wel de 8=persoons pizza kiezen, want alleen daarvoor geldt de korting.

Dieuwke kijkt uit naar de verhuizing naar onze nieuwe woning. Dan heeft ze in ieder gevalhousekeeping services bij de hand, waardoor zehet avond ritueel van: kinderen van de bus, huiswerk maken, eten koken, proberen een ieder wat te voeren, voorlezen en op bed, wat gemakkelijker in haar eentje kan afwerken. Nog even geduld.

Deze week wou men ons nieuwe huis opleveren, echter bij de afname van de renovatiewerkzaamheden kwamen we tot een lijst van een punt of 60 wat niet volgens afspraak was afgewerkt. Ik was een keer eerder door het huis geweest, maar toen waren ze nog druk bezig, dus was het moeilijk in te schatten hoe het zou aflopen. Ik had een paar opmerkingengemaakt en ik moet toegeven: wat je aanwijst wordt aangepakt.

Nu het moment daar was dat de eigenaar aangaf dat ze klaar waren had ik twee technische collega’s van de fabriek meegenomen voor de eind inspectie. Want ja, hoe hoort een meterkast in de Filipijnen er nou echt uit te zien? Het electriciteitsnet begint voor aan de woning met een bosje draad aan de dakgoot. Volgens mij lopen daar telefoon, televisie en stroom vrolijk bij elkaar langs naar binnen, en misschien ligt de vervallen set van 10 jaar geleden er ook nog. Dus ik denk, ik neem wat versterking mee. Deze jongens deden goed hun best, en begonnen zelfs opmerkingen te maken over zaken die ik nog wel had willen slikken, maar ja, je moet hier hoog inzetten om in ieder geval uit te komen bij een acceptabel niveau. De opmerkingen vielen bij de eigenaar niet zo goed, en die begon over een huurverhoging, etc. Het laatste woord is hier nog niet over gezegd.  Ze gaan nu eerst kijken hoe duur het wegwerken van de lijst met opmerkingen nu echt gaat worden.

De overdracht van de sleutel is in ieder geval met een week uitgesteld.

Nou wie weet past dat ook aardig in de verhuisplanning, want vandaag is onze container met huisraad in de haven van Manila aangekomen. We hebben echter nog geen Visa, dus dan kan de container niet ‘zomaar’ worden ingeklaard, alleen tegen enige kosten. Dus we hebben een huis en een container, maar nog niet ‘verenigd’. Hoe dit afloopt zullen we deze week ondervinden. We hebben onze hoop gezet op binnen een week of twee in het nieuwe huis, met onze eigen spullen op hun plek.

Zolang we in ons eenkamer appartement zitten moet ik elke zondagmorgen er met Jochem op uit om de vloer vrij te maken voor de Nederlandse les van juf Dieuwke. Ik ga dan naar het Alabang Town Centre, een complex met daarin 500 winkeltjes.

Wat je kunt bedenken is daar te koop, en op het binnenplein is zelfs een mini kermis opgesteld. Elke keer weer moeilijk om daar met Jochem langs te komen, maar het went. Met name de paarden carrousel is zeer aantrekkelijk, maar daar kun je geen ritje op maken zonder een abonnement te kopen. Tja, daar beginnen we niet aan natuurlijk.

Er is gelukkig ook een buitenpleintje waar we ons even kunnen vermaken op een normale glijbaan. Helaas is ook daar de commercie aanwezig in de vorm van elektro autootjes, waar munten in moeten.

Maar Jochem is er inmiddels aan gewend dat deze auto’s ook een pauze nodig hebben, en dan laat hij ze (en mij) met rust. Ook heel aantrekkelijk is de schoonmaak set van de lokale plantsoenendienst. Maar dan krijg je weer te maken met werkvergunningen….

Tot zover deze maand.

Groeten van Klaas en Jochem.

En wat mis je dan

De laatste boterham met Old Amsterdam kaas. Nu maar hopen dat de collega van Klaas uit Nederland weer kaas meegenomen heeft.

Kopje kruidenthee van mijn favoriete smaak. Van de week bij Jantina uit Nederland thee gedronken en zij had nog wat zakjes. Altijd lekker en geeft een thuisgevoel.

En ik mis mijn hotmail adres ook heel erg. Het is op een of andere duistere manier geblokkeerd. Mails kan ik niet meer lezen. Ik zal proberen of ik dat dit weekend weer kan fixen. Zo niet dan laat ik jullie het weten. Balen hoor.

En dan een chapel presentatie

Rixt had vandaag een chapel presentatie. Ik zal eerst iets uitleggen over chapel. Ze hebben 1 keer per week een soort van kerkdienst, dit is altijd op vrijdag. Iedere klas heeft 1 keer per een presentatie. Tijdens die presentatie zingen ze liedjes en doen ze iets met een verhaal, allemaal binnen het jaarthema: we are part of something greater then ourselves.

Rixt en haar klas hadden een aantal liedjes ingestudeerd en een verhaal wat ze vertelden. Het was op zich best aardig alleen qua inhoud is het niet van mij. Maar goed daar moeten we maar aan wennen vrolijk was het in ieder geval wel. Hieronder een foto van haar klas. Voor wie niet weet wie Rixt is. Ze is het meest blonde meisje naast de juf. Gelukkig was er na de chapel ook nog een dubbel feestje want juf was jarig en het is Valentijnsdag.

Deze foto wilde ik jullie ook graag even laten zien. Onze Jochem met de zwembril van Hylke. Tsja voor hem hoort het zwembad er helemaal bij.

Ons huis

Lang verwacht en toch gekomen. Het huis waar wij in gaan wonen. Als het goed is krijgen we volgend week zaterdag de sleutel van ons huis. Ik durfde niet eerder foto's te laten zien omdat je het hier nooit zeker weet. Maar ik geloof dat het nu wel goed gaat komen. We zijn vandaag even wezen kijken hoe ver ze zijn, en het schiet al mooi op. Er moeten natuurlijk nog wel dingen gebeuren en daar hebben ze dan nog een week voor. Klaas heeft opgemeten hoeveel hek er moet komen om het zwembad jochemproof te maken.  En ons adres 134 Dingalan street, Ayala Alabang Village, Muntinlupa city, The Phileppines.

De voorkant

       

Achtertuin met zwembad

Een deel van de binnenkant

      

Fotoverslag van de laatste dagen

Jochem op zijn nieuwe Kits, druk met het water in de weer.

Chinees nieuwjaar in aantocht en een extra vrije dag voor de kinderen.

        

Op zaterdag zijn we een dagje naar Tagatay geweest. Dit is in de bergen op een uurtje rijden bij ons vandaan. Het is daar een stuk frisser, dus een vestje aan zoals is te zien. 

        

Je kan daar ook met een boot naar een vulkaan varen. Die vulkaan (ta'al) ligt in dat meer en in de krater van de vulkaan is ook weer een meer. Toen wij er kwamen regende het en hadden we geen uitzicht en hebben we besloten om een andere keer met de boot te gaan. We wilden nog even in het reuzenrad. Toen klaarde het weer gelukkig ook weer wat op.

       

Vandaag (zondag) was het hoog tijd een bezoekje aan de plaatselijke kapper. Voor 300 peso (€5,50) zijn Hylke en Rixt keurig geknipt, inclusief massage.