zaterdag 22 februari 2014

Bericht vanuit de mannelijke hoek deel 2


Het werk blijft lekker aan me ‘trekken’.
Was het in Nederland een uitzondering als ik later thuis kwam dan ‘dinnertime’, hier is het andersom. Ik geef nu aan wanneer ik bij uitzondering denk mee te gaan eten J
We proberen de gehele maand Januari het leveringscontract met onze leverancier af te ronden, maar dat is erg ingewikkeld. Belastingen, garanties, boeteclausules, elke regel uit het contract van 50 kantjes komt langs. En dat gebeurt of terwijl men hier op bezoek is, of via teleconferenties. In het eerst geval heeft men geen haast, want men wil de tijd tijdens zo’nbezoek trip zo optimaal mogelijk benutten. In het tweede geval kunnen we, door het tijdsverschil van 7 uur net Europa, vaak niet voor s ’middags15.00 of 16.00 beginnen, en wordt het ook steevast avond werk. Dus de pizza boer om de hoek wil mij al een knipkaart geven. Maar dan moet ik wel de 8=persoons pizza kiezen, want alleen daarvoor geldt de korting.

Dieuwke kijkt uit naar de verhuizing naar onze nieuwe woning. Dan heeft ze in ieder gevalhousekeeping services bij de hand, waardoor zehet avond ritueel van: kinderen van de bus, huiswerk maken, eten koken, proberen een ieder wat te voeren, voorlezen en op bed, wat gemakkelijker in haar eentje kan afwerken. Nog even geduld.

Deze week wou men ons nieuwe huis opleveren, echter bij de afname van de renovatiewerkzaamheden kwamen we tot een lijst van een punt of 60 wat niet volgens afspraak was afgewerkt. Ik was een keer eerder door het huis geweest, maar toen waren ze nog druk bezig, dus was het moeilijk in te schatten hoe het zou aflopen. Ik had een paar opmerkingengemaakt en ik moet toegeven: wat je aanwijst wordt aangepakt.
Nu het moment daar was dat de eigenaar aangaf dat ze klaar waren had ik twee technische collega’s van de fabriek meegenomen voor de eind inspectie. Want ja, hoe hoort een meterkast in de Filipijnen er nou echt uit te zien? Het electriciteitsnet begint voor aan de woning met een bosje draad aan de dakgoot. Volgens mij lopen daar telefoon, televisie en stroom vrolijk bij elkaar langs naar binnen, en misschien ligt de vervallen set van 10 jaar geleden er ook nog. Dus ik denk, ik neem wat versterking mee. Deze jongens deden goed hun best, en begonnen zelfs opmerkingen te maken over zaken die ik nog wel had willen slikken, maar ja, je moet hier hoog inzetten om in ieder geval uit te komen bij een acceptabel niveau. De opmerkingen vielen bij de eigenaar niet zo goed, en die begon over een huurverhoging, etc. Het laatste woord is hier nog niet over gezegd.  Ze gaan nu eerst kijken hoe duur het wegwerken van de lijst met opmerkingen nu echt gaat worden.
De overdracht van de sleutel is in ieder geval met een week uitgesteld.
Nou wie weet past dat ook aardig in de verhuisplanning, want vandaag is onze container met huisraad in de haven van Manila aangekomen. We hebben echter nog geen Visa, dus dan kan de container niet ‘zomaar’ worden ingeklaard, alleen tegen enige kosten. Dus we hebben een huis en een container, maar nog niet ‘verenigd’. Hoe dit afloopt zullen we deze week ondervinden. We hebben onze hoop gezet op binnen een week of twee in het nieuwe huis, met onze eigen spullen op hun plek.


Zolang we in ons eenkamer appartement zitten moet ik elke zondagmorgen er met Jochem op uit om de vloer vrij te maken voor de Nederlandse les van juf Dieuwke. Ik ga dan naar het Alabang Town Centre, een complex met daarin 500 winkeltjes.
Wat je kunt bedenken is daar te koop, en op het binnenplein is zelfs een mini kermis opgesteld. Elke keer weer moeilijk om daar met Jochem langs te komen, maar het went. Met name de paarden carrousel is zeer aantrekkelijk, maar daar kun je geen ritje op maken zonder een abonnement te kopen. Tja, daar beginnen we niet aan natuurlijk.
Er is gelukkig ook een buitenpleintje waar we ons even kunnen vermaken op een normale glijbaan. Helaas is ook daar de commercie aanwezig in de vorm van elektro autootjes, waar munten in moeten.
Maar Jochem is er inmiddels aan gewend dat deze auto’s ook een pauze nodig hebben, en dan laat hij ze (en mij) met rust. Ook heel aantrekkelijk is de schoonmaak set van de lokale plantsoenendienst. Maar dan krijg je weer te maken met werkvergunningen….



Tot zover deze maand.

Groeten van Klaas en Jochem.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten