Palawan

Na een warme douche, want we hadden weer stroom en dus warm water. Vertrokken we naar palawan. Dat betekend naar het vliegveld en dan een dik uur vliegen. Het weer was prima bij aankomst en het hotel zag er goed uit.

Op de tweede dag heeft het de hele dag gehoosd maar hebben we toch nog wat krokodillen gezien op de crocodile farm.

 De dagen erna was het ook nog wel wat regenachtig maar niet zo erg dus hebben we veel in het zwembad gelegen. Hylke, rixt en Klaas hebben nog gesnorkeld in Honda Bay wat erg de moeite waard was. Jochem is ondertussen onze Filipijnen aan het worden zelf pizza moet met rijst gegeten worden! En de met hand eten natuurlijk.....

De eerste dagen verbleven we in puerto princesa, dat is de hoofdstad van Palawan. Daarna zijn we afgereisd naar Sabang. Daar is 1 van de 7 wonders of nature of The world, The underground river. Omdat we daar in erg kleine bootjes moesten hebben we jochem niet meegenomen. Dat betekende wel dat Klaas en Hylke samen zijn gegaan en dat Rixt en ik de damesdag hebben gedaan. Het was bijzonder om op een ondergrondse rivier te varen. De ingang van de rivier lijkt heel klein maar binnen zijn er zeer hoge gewelven.

Gelukkig zat het weer ons hier mee en hebben we ook heerlijk van het strand genoten en het lekkere eten. Het is wel erg luxe zo'n resort en het past niet heel erg bij ons zijn we tot de conclusie gekomen. Voor een weekend is het ok maar als we weer langer gaan, dan graag weer kamperen. Wie wat volgend jaar ons brengt. Eerst nog maar even wat foto's.

Typhoon Glenda

Daar zijn we eindelijk weer eens. Klaas sprak in het vorige bericht over een mogelijke typhoon op Palawan. Nou de typhoon was gewoon hier in het dorp. Inmiddels is het alweer enige weken geleden maar iedereen is nog steeds bezig met het opruimen van de omgewaaide bomen en het herstellen van de schade.

Op het moment van de storm waren wij hier en het waaide inderdaad flink. Het oog van de storm was ongeveer 10 km verderop. Wij zagen het dag van de buren op en neer klapperen en stukken van een ander dak in onze tuin belanden. De wind was niet eens zo heftig vond ik maar ja de bomen blijven hier het hele jaar in blad.

Direct na de storm was het dorp een chaos en een doolhof omdat je door de omgevallen bomen niet meer wist hoe je buiten het dorp moest komen. Inmiddels was er al geen elektriciteit meer. Dat heeft 5 dagen geduurd voordat het weer in orde was. Best lang vooral als je bijna op vakantie gaat. Op de dag dat we weer stroom kregen zijn we vertrokken naar Palawan. Daarover later meer. Het was wel gezellig om iedere avond met kaarslicht te eten, en jochem heeft het woord stroom geleerd....

Nog even wat foto's van gelijk na de storm.

Toevoeging van Klaas

We vlogen dit keer niet met de KLM maar met Emirates. Dit is erg goed bevallen. De reistijden zien iets anders dan bij de KLM. Met de KLM vertrek je om 20.00 uur en dan maak je een ruk naar Taiwan die ongeveer 11 uur in beslag neemt. Op deze vlucht kun je dus (proberen) lekker lang slapen. Na een tussenstop van 2 uur ga je door naar Manila, maar dat laatste stukje duurt maar 1,5 uur en het is inmiddels middag, dus je blijft gewoon wakker. Dan de vlucht met Emirates. Je vertrekt om 16.00 en het eerste deel duurt 6 tot 7 uur. Je komt dus tussen 10 en 11 aan in Dubai voor een tussenstop van een uur of 3.

Je kunt kiezen om net wel / net niet te gaan slapen, maar daarna loop je slaapdronken over een vliegveld, wachten op de aansluiting. Dit tweede deel kun je dan wel slapen (duurt ook weer 8 tot 9 uur) en zo langzamerhand ben je wel aan een dutje toe. Maar hoe vertel ik dat aan Jochem?

Jochem heeft gewoon op beide vluchten een beetje geslapen, dus dat ging eigenlijk best goed. En wij (Hylke en ik) konden mooi het voetbal zien op een redelijk scherm (inclusief het penalty trappen). Dus de wachttijd was zo voorbij.

         
Eenmaal weer thuis lag daar het werk weer in bulten op me te wachten, dus de eerste week was direct weer 6 dagen. En ondertussen lees je al die vakantie avonturen van de reitdiepwijkers....Nou ja wij proberen volgende week ons nog even terug te trekken op stormachtig Palawan (waar deze week een Tyfoon over schijnt te komen). We hopen op een beetje goed weer, want inmiddels is het hier regentijd, dus af en toe flinke buien. Gelukkig nog geen overstroming of stroomuitval gehad. Tot de volgend weblog en allemaal een fijne vakantie.

Nederland en weer thuis

Inmiddels zijn we al weer bijna een week thuis. En thuis is nu toch wel de Filipijnen. Onze spullen zijn hier en ook hebben we ons sociale netwerk al aardig op de rit.

In de Nederland was het ook heerlijk, heerlijk om alle vrienden en familie weer te zien, heerlijk weer (lekker fris) en heerlijk eten vooral de hagelslagsoorten. Met Hylke, Rixt en Jochem ben ik naar Nederland gevlogen. Ik keek er best wel een beetje tegenop vooral om door het ergste vliegveld van de wereld te komen (manila international AirPort). Dit deel verliep gelukkig vlot en ook het slapen ging best goed in het vliegtuig. Aangekomen op Schiphol was de bestelde taxi te laat en dat is toch niet heel fijn met 3 best wel vermoeide kinderen en een beetje een gestresste moeder. Want wat als de taxi niet komt hoe kom ik dan waar ik zijn moet. Bovendien was mijn telefoon bijna leeg (nu dus geleerd dat ik die uit moet zetten in het vliegtuig). Om 7.20 uur was daar dan toch eindelijk de taxi en toen dus als een haasje naar Harlingen want ik wilde graag de 9.00 uur boot naar vlieland halen. Dat hebben we gered en Nelie was er ook om met lege koffer te ruilen voor strandspeelgoed. Onderweg naar Harlingen was het wat regenachtig maar zodra de boot vertrok klaarde het op en dan is er niets mooiers dan de wadden.......

Aangekomen op vlieland met de bus naar het hotel aan het strand, de kinderen waren inmiddels alweer 10 uren wakker. Dus die moesten wel bezig gehouden worden. Dus eerst maar ons appartement inrichten en toen even naar het dorp om fietsen te huren en de eerste boodschappen te doen. Wat een feest kan de spar zijn! We hebben alle soorten hagelslag, muisjes en vlokken gekocht en heerlijk Nederlands brood en wat een keus uit de zuivel. Na het strand hebben dan ook heerlijk brood en beschuit met alles gegeten. En toen was het om 18.00 uur toch echt bedtijd. Iedereen had heerlijk geslapen en van een jetlag hebben we geen last gehad gelukkig. We hebben prachtige dagen op vlieland gehad. Een goed begin van ons verblijf!

Anita was zo aardig om ons vanuit Harlingen naar Groningen te brengen. Gwen had onze kleine rode auto bij haar voor de deur geparkeerd en toen was op naar ons huisje aan de Bruilweering. Jochem had het al over oare huisje, die was een beetje de weg kwijt. Het huisje was prima, lekker rustig en ruim genoeg voor onze wisselende samenstelling. De kinderen zijn allemaal hier en daar te logeren geweest en Klaas kwam in de laatste week ook nog even langs. De tijd in Groningen was daardoor druk met allemaal leuke sociale dingen, etentjes, lunches en gewoon praatjes op het plein of de straat.  Het gaf een gevoel van, ok hier kunnen we ook weer invoegen als het moet. 

Wonderlijk is ook dat het in de eerste contacten toch wat uitwisselen van feiten is en daarna is het snel weer als vanouds. 

Ook hebben we enorm veel gekocht in Nederland. Hagelslag, ontbijtkoek, drop, tandpasta en katoenen kleding. We gingen met acht koffers weer het vliegtuig in. 

Tot volgend jaar allemaal!

Bohol (door Klaas)

We komen net thuis van 4 dagen vakantie op het eiland Bohol.

Dit was ons eerste uitje met de familie en het is erg goed bevallen.

Dieuwke had alles uitgezocht en geboekt, en die is daar ook goed in.

We gingen op donderdag ochtend naar deluchthaven. Omdat het een binnenlandse vlucht is hoef je daar niet zo lang van tevoren te zijn, maar ja we waren toch vroeg op dus…

We gingen om 07.15 van huis en zaten om 08.12 ingecheckt voor de gate te wachten.

We vlogen pas om 10.00, dus volgende keer kunnen we gerust wat later van huis. Maar dat moet je leren.

Om 11.30 ploften we neer op de air strip van het plaatsje Taglibaran, en de auto van het resort stond al klaar.

Na een ritje van een kleine 30 minuten waren we ter plaatse, en de airco stond te zoemen in ons huisje. Een detail: we waren de enige gasten op het resort. Het was ook wat kleinschalig, maar verder wel heel netjes en een naar verhouding groot zwembad. Daar hebben we dan ook maar even gebruik van gemaakt.

Op de middag met het busje naar het lokale strand dorp (want ons resort lag niet aan zee). Hier even lekker in het zand gespeeld. Jochem kreeg weer alle bekijks in zijn nakie met zijn blonde krullen, maar daar raken we aan gewend. Bij schemer lekker Thai gegeten bij uitzicht over zee. En het busje stond er weer precies op tijd om ons weer retour te brengen naar het resort.

Op vrijdag zijn we langs de kust gereden om de bekende aapjes van Bohol op te zoeken.

De Tarsier, ook wel ‘spookdiertje’ genoemd. Ja erg bijzonder (en erg klein, 15 cm hoog). Het regende inmiddels dat het goot, en Dieuwke kon niet en een plu vasthouden en Rixt bij een steil bergpad langs begeleiden, dus die is drijfnat geregend. Ach, het is toch 35 gr. Dus dat valt wel mee.

Daarna doorgereden naar de bekende chocolate hills. Erg mooi uitzicht, maar ook hier kwam een fikse regenbui opzetten, die het uitzicht wat beperkt hield.

De tocht er naar toe was ook leuk. Het landschap was afwisselend open met rijsvelden of haarspeldbochten door een stuk regenwoud.

Op de terugweg nog even gestopt bij een dierentuin, maar dat is in heel Azië nou eenmaal niet veel soeps. Als een mensenleven al niet veel waard is kun je je voorstellen hoe de dieren gehuisvest zijn. Beetje zielig voor die gekooide tijgers (wel mooi dat je zo dichtbij mag).

Zaterdag gingen we met een bootje de zee op. Erg vroeg uit de veren, want we gingen dolfijnen spotten, en die kun je alleen zien om een uur of 07.00. De eerste boot waar we op klommen wilde niet starten, dus dat was enige vertraging, maar hij had ook nog een broer met een boot, en die deed het wel. Een lawaai dat die motor had, ik zou de volgende keer beslist oordoppen meenemen.

Enfin, na een 3 kwartier over de zee hebben we inderdaad de dolfijnen van zeer dichtbij kunnen aanschouwen. Er lagen daar alleen wel ongeveer15 van diezelfde boten met toeristen te wachten en dat croste maar wat achter die beesten aan. Tja…

Daarna naar een eilandje gevaren waar we even aan land konden. Vanaf hier met een kano naar het koraal rif op een meter of honderd voor de kust. In een kano ja, met zijn allen (Jochem ook mee). We hadden een zwemvest aan, dus wat kan er gebeuren. Jochem zag het niet helemaal zitten, maar uiteindelijk dreef hij ook in zee.

Mooie wereld daar onderwater. Helaas hadden we de handen vol aan de kids om hier erg lang van te genieten. Ook de peddelaar had haast, want er moesten nog meer ritjes worden gemaakt…..

Hylke had wat materiaal pech, maar Rixt vond het prachtig.

Na het snorkelen wilden ze ons nog aan de barbecue zetten, maar om 09.30 in de ochtend is dat wat aan de vroege kant. Alles voor de omzet. We zijn maar weer richting wal gegaan, en hebben Jochem een slaapje laten maken. In de middag nog weer naar Alona beach, waar we dit keer wat langer zijn gebleven. Want in de avond was daar een ware vuurdans show. Erg spectaculair!

Op zondag morgen weer inpakken voor de retour naar Manila. Er was geen stroom deze dag, omdat ze wat moesten omzetten bij een centrale. Gelukkig heeft de luchthaven een generator, dus we konden wel weg. Om 13.30 landen we in Manila en om 14.30 zaten we weer thuis aan de tosti.

Vliegen is hier bijna als met de bus naar de grote markt. Even zorgen dat je op tijd bent, en anders pak je de volgende.

Huiselijke beslommeringen

Na het arriveren van de container zijn we vooral druk geweest met uitpakken en bedenken waar alles opgeruimd moet worden. Verder is het hier het dagelijkse gangetje. Dat betekend 's ochtends om zes uur opstaan, we ontbijten hier altijd met z'n allen. En dan ook rond zeven uur in de auto om iedereen af te leveren op plaats van bestemming. Na ongeveer 15 a 20 minuten zijn we bij de fabriek en is Klaas de eerste die de auto verlaat. Daarna is nog ongeveer 20 minuten naar de school van Hylke en Rixt afhankelijk van de drukte bij de tolpoortjes. Eerst gaat Hylke uit de auto en daarna Rixt want ze zitten in twee verschillende gebouwen. Bij Rixt gaan jochem en ik ook altijd even uit de auto omdat jochem ook lekker kan spelen daar. Na een kwartiertje stappen Jochem en ik weer en rijden we naar de daycare van Jochem. Dan is het ongeveer kwart voor negen en ga ik meestal even langs de bakker en/of supermarkt. Rond half tien ben ik weer thuis. Soms is er dan rond 10 een ergens een dames bijeenkomst. Dat kan bestaan uit koffiedrinken (water voor mij) of zoals deze week meehelpen met het sorteren van allemaal spullen voor de jaarlijkse garagesale. Als snel is het dan kwart over elf en moet jochem weer gehaald worden. Meestal doe ik dat zelf maar als er een damesbijeenkomst is met lunch dan haalt Aida (yaya) jochem op. Rond half een wordt er geluncht en daarna is het siësta tijd. Rond 15.30 komen Hylke en Rixt weer thuis met de bus en wordt Jochem weer wakker uit zijn slaapje. Meestal wordt er dan gesport of gezwommen of er zijn vriendjes en vriendinnetjes over de vloer. 18.00 staat de Aziatische dis op tafel, na het eten is er nog even tijd op tv te kijken of ipad spelletjes te doen en het huiswerk natuurlijk. Rond 19.00 gaat Jochem naar en Hylke er Rixt liggen er om 20.00 in. Door de week ben ik meestal 's avonds thuis maar soms is er een massage en wellness avond bij iemand thuis. Je kan hier namelijk een massage krijgen voor 250 peso (ongeveer 4 euro) per uur. Vorige week waren en zo'n 15 dames bij Annie en dan worden er 10 masseuses besteld en dan zit je met elkaar op de bank en aan je voeten zit een masseuse die heerlijk je voeten masseerd. Decant toch wel een beetje...... Maar wel heerlijk en gezellig!

Onze Rixt wordt bijna iedere avond gemasseerd door mijn twee dames. Rixt slaapt er extra lekker door. Een bijkomend voordeel is dat ze ook leert masseren. En ik moet zeggen dat ze het goed kan. Ze heeft echt ontdekt dat voor niets de zon opgaat en vraagt nu 5 peso per massage......... Gelukkig kreeg ik op Moederdag een gratis behandeling:-)

Van de week was ik ook een hele ochtend op school omdat ze zwemwedstrijden hadden. Alle kinderen zijn verdeelt in drie "houses", groen, goud en blauw. Hylke en Rixt zijn blauw. Deze zwemwedstrijden zijn wedstrijden tussen de verschillende houses. Hierbij enkele foto's.

Onze Rixt die al best goed kan zwemmen!

Hylke duikt erin voor de vlinderslag

Vanochtend ben ik samen met mijn dames druk bezig geweest om alle dekbedden, Nederlands beddengoed, skispullen en andere kleding die we niet gebruiken vacuüm te verpakken. Als je dat niet doet dan komt er geheid schimmel in. Het is nu droog en warm maar als over een paar weken de regentijd aanbreekt wordt het erg vochtig en kan je je spullen niet meer drogen. Dus nu alles nog droog is (behalve ikzelf want het zweet loopt je de hele dag van je lijf) was dit een prima klusje. En zo gaan de dagen voorbij....

Over vier weken ben ik weer in Nederland en ik kijk uit naar de kou en slapen onder een dekbed en kletsen met vrienden en familie!

Eindelijk de container

Afgelopen dinsdag is dan toch eindelijk de container gekomen met onze spullen. Het had nogal wat voeten in de aarde. Eerst zou hij zaterdag komen maar al snel bleek dat hij niet de haven uit kon doordat er de dagen ervoor een staking van de truckers was geweest, wat betekende dat alles verstopt zat in de haven. Het zou dan toch echt maandag komen, na een hele dag wachten bleek om vier uur smiddags dat ook die dag geen container zou komen. Ik had de moed al opgegeven. Maar dinsdag om 12.00 uur stond ie dan toch echt voor de deur.

Ik haalde jochem op uit de daycare en toen reden we hem voorbij. Ook jochem was in alle staten. Hij had het woord container natuurlijk al duizend keer gehoord.

En dan komen al je 250 dozen, meubels, fietsen etc plotseling in je huis. Het is heel fijn maar het geeft ook een heimwee gevoel soms als je alle foto's weer ziet en dingen waar je bijzondere herinneringen aan hebt. Alles was in goede staat op 1 vaas en het schilderij van Cees na. En de doos waar ik zelf het meest naar uit heb gekeken is kwijt. Geen haakspullen dus....... Het allerfijnste is dat we weer aan een gewone tafel op goede stoelen kunnen eten. 

Naast alle spullen hebben we ook een nieuwe bewoner is ons huis. Stippie de kat.