Allerlei ontwikkelingen

We komen een beetje los hier. Voor Jochem is er een plekje in een leuke daycare. Voor hem fijn om met wat andere kinderen te spelen. Ben alleen wel bang dat hij binnenkort Engels spreekt. Hij zegt nu al morning, bye bye, horse, friend. Gaat erg snel allemaal bij hem. Ik moet zeggen dat ook Hylke en Rixt er regelmatig Engelse woorden doorheen gooien. Dus ook al vindt Rixt dat het niet goed gaat, gaat dat het wel. Maar ja Rixt is perfectionistisch dus dat zal wel even duren voordat zij ook vindt dat het goed gaat. Rixt heeft haar draai iets meer gevonden maar soms is het nog wel moeilijk. Vandaag was er een voetbaltoernooi op school, dus ik ben met jochem even gaan kijken. Toen Rixt klaar was wist ze even niet meer wat ze moest doen en raakte een beetje in paniek. Gelukkig was ik er en kon ik even vragen wat de bedoeling was. Ook wat betreft het religieuze onderdeel heeft ze zo haar eigen gedachten (zie foto van een tekening met tekst van haar) Ik kan me voorstellen dat ze dat soort zaken lastig vindt. Hylke gaat prima en wil eigenlijk al niet meer terug naar Nederland. Eet ook rijst alsof hij een aziaat is :-)

Het huis lijkt ook goed te komen dus nu druk met het zoeken van maid/helper. Dat gaat hier allemaal viavia. En inmiddels wordt het lijstje met dames in de mijn nieuwe telefoon ook langer. Dus genoeg om eens even hier en daar een kletsje te maken.
Klaas is geïnstalleerd in zijn nieuwe kantoor. Dus hierbij een foto en 1 met onze chauffeur Joseph.

Arm en rijk

Er is veel gebeurt de afgelopen dagen. Gisteren was de jaarlijkse vergadering van de ALIG dames. Ik had het idee dat het een formele vergadering is zoals wij die kennen. Maar nee het was vooral netwerken en tussendoor kon je op posters op de muur schrijven of je je ergens voor aan wilde melden zoals een bestuursfunctie of vrijwilligerswerk. Ik zat wat te dubben wat ik moest doen dus ik het Riet gevraagd of ze iets samen met me wil doen. Dat wilde graag want zij kon niet altijd en ik weet nog niet hoe het moet. Leek ons een goede combi. Zo gezegd zo gedaan. Verder was het vooral kletsen met elkaar en ik heb twee moeders ontmoet die kinderen bij Rixt in de klas hebben, waarvan 1 in dezelfde straat woont als waar ons hopelijk huis ook is. Nog even goed duimen dus! Er was ook een heerlijke lunch met bijpassende wijn gereserveerd op de lanai of in de tuin. Luxe hoor allemaal.

 

Riet ik gaan de friday fresh start coördineren. Friday fresh start is dat er iedere vrijdagochtend eten en drinken naar kinderen van een dumpsite (sloppenwijk) wordt gebracht. Ik ben vandaag gelijk meegegaan. Er zitten dan een stuk of 40 kinderen in een klein hokje die daar worden gewassen en wellicht wat nieuwe tweedehands kleding krijgen. Ook krijgen ze wat te drinken en vandaag kregen ze warme spaghetti. Daarna is er nog fruit en koekjes. De kinderen zelf zingen en dansen wat liedjes in het Engels. Iedere vrijdag zijn het andere kinderen en de leeftijd varieert van 1 tot 10. Schrijnend om te zien hoor. Er zijn kleintjes bij met van die echte oedeembuiken. Ik heb er over geleerd tijdens de opleiding diëtetiek maar nier heb ik echt gezien. Jochem zou eerst mee maar bij nader inzien was dat niet zo'n goed idee ivm hygiene. Joseph (de chauffeur) heeft mij afgezet en daarna is hij met
jochem naar de fabriek gereden want de dumpsite is vlakbij Alaska. Toen Joseph weer terug was stonden alle kinderen die deze week niet aan beurt waren allemaal om de auto heen. Ze wilden allemaal Jochem zien. Ik heb hem er even uitgehaald, jochem vond het prachtig natuurlijk. Zie hieronder ook wat foto's. Ik zal later ook nog wat andere foto's plaatsen van in het gebouwtje maar die krijg ik nog per mail opgestuurd.

Een bericht vanuit de mannelijke hoek

De afgelopen periode was erg druk. Regelmatig ver over de richtlijn in huis.
De ontwikkelingen binnen gezin en werk lopen helaas niet geheel in de pas. Waar we samen bezig zijn om in de toch wat beperkte ruimte er het beste van te maken, de kinderen een pittige start hebben op school staat het op mijn werk ook onder spanning. Geen combinatie wat de eerste weken de stempel 'roze wolk' meegeeft (eerder donderwolk). Enfin vandaag is het technische hoofdstuk met de leverancier van de nieuw te plaatsen machines afgerond.......(pffffff). Nu kan ik weer iets makkelijker plannen. Al die externe bezoekers willen elke dag wel tot laat in de avond door ( of 'Nederland' wil tel. Vergaderen) . Tja als je hier toch in je eentje in een hotel zit, maar dat was vorig jaar :-).
Morgen ga ik eerst maar eens even mee om ons nieuw 'target' huis te bekijken. Als het is wat Dieuwke beschrijft dan moeten we nu doorpakken, het verblijf in Parque Espana eist zijn tol. Zeker met het huiswerk van de kinderen erbij is de dagindeling voor Dieuwke haar doen 'iets te routinematig'. Hier zal ze vast iets over hebben geschreven. We wachten met smart op de verhuizing!

Voor nu de groeten.

Huiswerk

Vandaag een blog over huiswerk en dan in de dubbele betekenis van het woord. Huiswerk voor school en huiswerk omdat we nog steeds aan zoeken zijn naar een huis.

Eerst maar het gewone huiswerk. Hylke en Rixt moeten iedere dag ongeveer een half uur huiswerk maken. Op dit moment bestaat dat vooral uit rekenhuiswerk en Engelse opdrachten. Die Engels opdrachten zijn best lastig omdat ze zich niet uit kunnen drukken in het Engels. Ze moeten allebei een soort dagboekje bijhouden met de belevenissen. Ik vind het best lastig allemaal. Ook is het mij nog niet helemaal duidelijk wat er allemaal moet gebeuren en wanneer. We proberen na thuiskomst uit school eerst iets te eten en te drinken en daarna het huiswerk te doen. Ik ben zelf al een half uur bezig om uit zoeken wat ze precies moeten doen. En jochem die dan aan mijn been hangt werkt ook niet echt mee. Daarna moet ik Hylke en Rixt nog helpen om op gang te komen. Pfff en voordat je het weet is het tijd om te koken. Sorry ik moet even klagen. Rixt heeft het wel wat moeilijk op school, ze vindt het vooral lastig dat ze haar niet kunnen verstaan. Dat is natuurlijk ook lastig maar daar kunnen we nu niets aan veranderen. Ze wil dan ook heel graag weer terug naar Nederland en juf Renate. Ach ik vind dat moeilijk maar kan er ook niets aan doen. Zal in ieder geval een aftelkalender maken voor ons bezoek aan Nederland in Juni en dan maar hopen dat ze in de tussentijd snel het Engels leert. O ja en ze gaan tegenwoordig met bus terug naar huis, dat gaat helemaal prima!

Naast het huiswerk van Brent hebben ze ook nog huiswerk om het Nederlands bij te houden. Dat doen we in het weekend. Druk genoeg dus. Hieronder een foto dan het spul aan het huiswerk met nog natte haren van het zwembad, dat dan weer wel.

Afgelopen zaterdag hadden we weer 'ons' huis aan de Banawe street bezocht. En het onderbuik gevoel van een onveilig huis voor onze Jochem was alleen maar sterker geworden. Gelukkig had ook de eigenares veel vijven en zessen dus de deal ging niet door. Klaas was wel teleurgesteld.  Het betekend wel dat we weer op zoek moeten naar een ander huis. Gisteren heb ik een mooi huis gezien, het heeft een vlakke begane grond en mooie tuin en lekker groot zwembad. Morgen gaan we weer kijken, deze keer met Klaas en ik hoop dat hij het ook mooi vindt en dat alles geregeld kan worden. Heb zo'n zin in een huis!

School

Na de testdag zijn we de volgende dag weer terug geweest voor de rondleiding en het kopen van alle uniformen. Het heel gedoe, want je moet bij loket 1 je uniform uitzoeken en hoeveel je van alles wilt. Dan krijg je een briefje mee wat je bij de cachier moet laten en dat dan betalen. Je krijgt weer briefje mee voor het eerste loket waar je dan je uniformen meekrijgt. En om een ID te krijgen voor jezelf en chauffeur zijn nog meer handelingen nodig. Volgens mij hebben ze kastje en muur uitgevonden! Goed met alle formulieren ingevuld en alle uniformen, ook voor gym (PE) hebben ze een uniform en de houseshirts in de tas kunnen we de volgende dag echt beginnen. Nog even over de houseshirts. Ieder kind wordt aan een house toegewezen. Er zijn er drie; gold, emerald en azure. Hylke en Rixt zitten in azure. Deze groepen zijn schoolbreed, dus van jong tot oud en door het jaar heen kunnen ze punten verdienen en aan het eind van het jaar is er een winnaar. Beetje Harry Potter achtig.

Hylke en Rixt hebben de eerste twee dagen erop zitten. En ik denk dat het voor mij moeilijker is dan voor hen. Het afscheid op de eerste dag was quick and dirty. De tranen stonden mij in de ogen maar Hylke er Rixt stonden er droogogig bij. Ik had ze gelukkig ook het PE uniform meegegeven en inderdaad ze hadden gym die dag. De bedoeling is dat wanneer je gym hebt de hele dag in je PE uniform bent. Als je dan gegymd hebt ga je niet douchen maar trek je je houseshirt aan. Die was ik dus wel vergeten. Poe allemaal nieuwe regels. Hylke zit in 3e en er zitten ongeveer 20 kinderen in zijn klas. Hij moet ' sochtends verzamelen op het "plein" en bij het fluitje moeten ze in de rij naar de klas. Zijn "godjuf" spreekt een beetje Nederlands dus dat is handig. Hylke vond het geweldig allemaal en heeft ook al en vriendje. Kan alleen zijn naam niet onthouden, is namelijk Koreaans.

Rixt zit in een klas van 15 kinderen. Op dit moment heeft iedereen een doosje meelwormen op het buro staan om te kijken wat daar mee gebeurt. Rixt had het iets moeilijker de eerste dag want ze was haar lunchbakje vergeten mee te nemen naar de kantine. Uiteindelijk is alles goed gekomen. Zij moet in de ochtend verzamelen in de gymzaal en wanneer het fluitje gaat komt de juf en die brengt ze naar de klas. Bij rixt heeft de juf een weblog waar alles opstaat wat ze komende week gaan doen en wat het huiswerk is. Ze hebben allebei per dag ongeveer 30  minuten huiswerk. Daar moet ik nog even inkomen. Ze hebben ook beide een pasje waar geld opstaat en waar ze een warme hap mee kunnen kopen in de kantine. Hylke houdt erg van al het Aziatische eten dus die zit er al verlekkerd naar te kijken. Volgende week maar eens wat lekkers proberen. Ze hadden vandaag ook godsdienst maar dat werd nog niet heel enthousiast ontvangen. Rixt zei dat ze niet mee ging bidden omdat ze niet in god gelooft en als ze net zou doen alsof de mensen zouden denken dat ze er wel in zou geloven. Ze was wel even aangesproken erover geloof ik. Hylke moest ook een soort hosti eten. Even wennen dus. Al met al goede eerste dagen waarbij
Hylke nu al zijn nieuwe school leuker vindt dan de oude. Oei hoe moeten we dat verkopen. De afgelopen dagen hebben we ze met de auto gebracht en gehaald. Vanaf maandag gaan ze met de bus terug. Ik ben benieuwd, zelf hebben ze er erg veel zin in.

Testdag at Brent international school Manila

Vandaag was het zover. Hylke en Rixt werden getest en geïnterviewd op de nieuwe school. In de bevestigingsmail stond dat er een ouder bij aanwezig moest zijn. Ik dacht dat we bij het testen ook in de ruimte aanwezig zouden zijn. Niet het geval dus. Hylke en Rixt gingen alleen het hok in en moesten allemaal  "boekjes" maken zoals het rixt het uitdrukte. En ook woorden in het Engels opschrijven. Op een gegeven moment stak Hylke huilend zijn hoofd door de deur dat ie er niets van snapte. Hij moest sommen tot 1000 maken en er stonden ook sommen op papier waarvan zelfs ik de bedoeling niet snapte. Ik zei dat het niet erg was. Toen kwam de testdame ook weer binnen en zei dat het niet de bedoeling was dat ik er bij zat. Ik zei dat Hylke het niet snapte. Waarop zij antwoordde dat ze tegen Hylke had gezegd dat wanneer hij het niet snapte hij de dingen over kon slaan. Dat heeft ze waarschijnlijk in het het Engels gezegd en dat snapte hij waarschijnlijk ook niet. Toen ik haar dat vertelde keek ze me een beetje onbegrijpelijk aan. Oei dacht ik als dit het begin is......

Daarna stonden er verschillende interviews op de planning. Eerst altijd even alleen en daarna werd ik erbij geroepen. Ze deden het best goed en konden al goed vertellen hoe oud ze waren en wie hun beste vrienden in Nederland zijn. Ik ben best trots op ze! De student counselor was een aardige dame en ook de directeur van de lower school was prima. Tussendoor konden ze ook nog even spelen gelukkig. Aan het einde van ochtend hoorden we dat ze toegelaten zijn tot grade 3 (Hylke) en grade 1 (Rixt). We werden van alle kanten gefeliciteerd. Ik had me niet gerealiseerd dat het een felicitatie waard was. Hmmmm even een Amerikaanse pet opzetten denk ik.

Morgen hebben we nog een rondleiding en komen de praktische vragen aan bod. Bovendien moeten we dan het uniform kopen. Daar hebben Hylke en Rixt ook erg veel zin in. Hieronder nog even wat beelden van de school. O ja en ze hadden weer alleen kipfilet met bot in de winkel, de gewone versie was niet geleverd.......

 

 

Alaska (door Klaas)

Deze week zijn mijn werkzaamheden bij Alaska Milk Company begonnen met twee introductiedagen. Wat mij daarbij vooral opviel was dat wij de moderne versie van het boegbeeld van de firma in ons midden hebben. Jochem gaat dus in de aanbieding om het beeldmerk van onze producten, inmiddels 40 jaar 'het' gezicht, op te volgen. Wie weet.

Zie hier de link naar het beeldmerk
Alaska beeldmerk

Verder is men binnen het bedrijf vooral erg druk met het invoegen in de nieuwe Friesland Campina structuur. Los van deze ommezwaai gaan we ook nog eens als een dolle investeren in kwaliteitsverbetering en capaciteitsuitbreiding, dus we staan hier met zijn allen aan de vooravond van een 'roerige periode'.

Bankzaken

We hebben een Filipijnse bankrekening! Echter maar 1 pasje. Klaas heeft alle moeite gedaan om een tweede pas erbij te krijgen maar daar snappen ze hier dus helemaal niets van. Toen de bankpas werd uitgedeeld kreeg hij er gelijk 10 formulieren bij zodat ik ook een bankrekening aan kan vragen. Maar waarvoor dan? Ik heb geen salaris en geef alleen maar geld uit:-) Dan zouden we dus geld van de ene rekening naar de anderen moeten storten...... Nou laat mijn bankrekening maar zitten ik neem het pasje van Klaas wel in beheer. Als het moet kunnen we ook gewoon nog geld opnemen van onze Nederlandse bankrekening. Wat wel leuk is, is dat het eerste salaris al gestort is met bijbehorende wazige salarisstrook. Klaas krijgt hier per halve maand salaris. Kan ik het in ieder geval niet in 1 keer uitgeven ;-)

Nog een weetje, ze hebben hier een pincode van 6 getallen. Die mag je gelukkig wel zelf kiezen. Pfieuw anders kan ik die echt niet onthouden. Ik moet nu 4 pincodes van 4 verschillende bankpassen onthouden. Nu maar hopen dat de tropenkolder niet toeslaat.

42

Vandaag is het mijn verjaardag voor het eerst met een temperatuur van de boven de 15 graden. Met recht een nieuwe ervaring!
Verder een redelijk normale dag die helemaal niet verjaardagsachting begon. Iedereen in Nederland sliep nog de felicitaties kwamen pas zo halverwege de middag via digitale weg binnen. Iedereen bedankt daarvoor. Het droeg zeker bij aan het verjaardagsgevoel.

Vanochtend eerst de gebruikelijke boodschappen. Het was deze keer succesvol want ik vond kipfilet zonder bot en een lekkere currysaus. Bovendien waren er groenten die ik wel kon gebruiken voor de curry. Daarna hadden we nog zin om schoenen voor  Hylke te kopen. Enorme schuiten maat 36. Ik pas ze ook :-)

Ik weet niet of ik het al eerder heb vermeld maar zwemluiers zijn hier niet te vinden. Zou wel handig zijn als je iedere dag in de zwembad ligt. Ik heb internet nog afgespeurd en ze zouden bij Rustans (een luxe v&d) kunnen zijn. Toeval wil dat die hier ook in het winkelcentrum is. Dus ik er naar toe en stelde de vraag: hebben jullie zwemluiers (wel jn het Engels natuurlijk) kwam het antwoord, een schoorvoetend ja. Toen ik doorvroeg waar ze lagen werd er gezegd bij een supermarkt misschien. Hier was de ja dus echt een nee. Dat voelt zo gek!

De middag hier lekker rustig doorgebrachte met een spelletje jakkiebakkippekak en de ipad. Later op de middag nog even lekker gezwommen.

Hierbij nog even de foto's van het eten en onze rijstkoker.

En onze Jochem heeft een nieuwe speelplek gevonden. In de kast.

Feestjes en frustraties

Zaterdag hadden we een feestje bij de collega van Klaas. Zij zijn een week eerder hier aangekomen en wonen/kamperen al in hun huis. Erg leuk om even binnen te kijken en ruimte om ons heen te hebben. De kinderen konden lekker zwemmen in het zwembad en ondertussen werd er voor ons gekookt.

Op de foto het zwembad ( ik hoop dat wij dat ook snel hebben)

Na de zaterdag volgt altijd de zondag. Dat was deze keer niet zo succesvol. Onze chauffeur heeft op zondag zijn verdiende vrije dag en wij dus geen vervoer nog. Want zolang we hier wonen staat de auto dan op de fabriek. Dan maar boodschappen doen, pfff met z'n vijven. Dat werkt dus niet. Klaas denkt dat ik op de kinderen let en hij boodschappen kan doen en ik denk net andersom. Frustratie 

alom dus. Met de helft van de boodschappen weer terug en ik ben later maar even alleen geweest. Heb wel een basisstuk voor de keuken gekocht. Een rijstkoker! Tsja wie heeft dat niet in Nederland :-)

Ook wilde ik graag weer worstjes en craccotes kopen die respectievelijk de vorige dag en een paar dagen eerder had gekocht. Nergens meer te vinden...... Daarover gesproken. Vandaag was ik weer in de dezelfde winkel en hadden ze hele schap weer veranderend. Je vraagt af waarom. En toen schoot mij dit krantenartikel te binnen.

Tsja als er zoveel filipinos zijn dan moet je wel werk verzinnen. Ik denk dat ze iedere nacht bezig zijn om alle schappen weer te veranderen. Dat vinden wij als efficiëntie Nederlanders niet zo prettig, zeg maar gerust frustrerend.

Verder vandaag ook bij Riet op bezoek geweest. Ik had veel met haar gemaild en al met haar man Willem gesproken. Riet zit bij de Alabang ladies international group (ALIG) die allemaal goede doelen ondersteunen en nieuwkomers zoals wij op weg helpen. Daarnaast organiseren ze ook leuke feestjes. Van haar heb ik goede tips gekregen voor het vinden van een betrouwbare maid en yaya (nanny) en waar ik goed boodschappen kan doen. Is altijd handig. Het was wel een uitdaging om er met drie kinderen en een zwembad zonder hek te zijn en dan ook nog een gesprek te voeren.

Eindelijk onze auto

En hier is ie dan onze auto! Nu wordt onze wereld ook wat groter dan Alabang. De auto komt met een chauffeur, zijn naam is Josef. Aardige kerel, ik had hem al een keer ontmoet tijdens mijn eerste bezoek en hij heeft aangedrongen onze chauffeur te worden. Prima!

Vanochtend stond hij om half tien voor de deur om ons waar we maar naar toe willen heen te brengen. We hebben eerst een bezoekje aan de fabriek gebracht zodat de kinderen ook even  kunnen kijken waar Klaas werkt. Leuk hoor, er waren ook veel collega's die het geweldig vonden dat onze kinderen daar rondliepen. Jochem was vooral onder de indruk van alle foto's van koeien. Voor Hylke en Rixt had Liezel (secretaresse) een klein kadootje. Lief allemaal

 Na het bezoek aan de fabriek gingen richting de nieuwe school. Gewoon om even de buitenkant te zien zodat Hylke en Rixt een beetje een idee krijgen hoe het eruit ziet. Ik was erg verbaasd dat we gewoon op het terrein konden komen. Hylke heeft een half rondje over de atletiek baan gerend en we hebben even bij het zwembad gekeken. Erg prettig zo weten Hylke en Rixt een beetje waar ze terecht komen. Rixt was ook vooral blij dat ze verfkwasten en verf in de vensterbank zag staan. 

Na de school terug naar het hotel om Klaas, Hylke, Rixt en Jochem af te zetten. Ik ga nog even wat boodschappen doen in het winkelcentrum. Eerst redelijk brood bij de bakker en daarna de essentials 

bij de supermarkt.  Het is nu wel heel handig met de eigen chauffeur, je spreekt een tijd af en hij staat bij de uitgang, helpt je met het sjouwen van  de boodschappen. Nu hoef ik sowieso niet te sjouwen want bij de kassa worden alle spullen voor je ingepakt en dan staat er een mannetje met een karretje die de boodschappen naar de uitgang brengt en dan met je wacht totdat de chauffeur met auto is gearriveerd. Moet er wel aan wennen en voel me ook wel bezwaard zo nu en dan.

De bakker

De supermarkt

Bijzondere voorvallen

Even wat bijzondere voorvallen (goede en slechte) van de afgelopen dagen.

Gisteren waren we in de Festival mall, een enorm winkelcentrum waar ik niet verder durf dan 10 winkels van de supermarkt anders ben ik bang om te verdwalen. Voor de Groningers, het is denk ik 25 keer Paddepoel. Er rijdt in die mall een treintje en de kinderen wilden er graag even in. Ik koop 4 kaartjes en krijg 2 gele kaartjes, 4 kaartje aan elkaar en een soort strippenkaarten met 10 kaartjes erop. Ik had tijdens mijn bezoek hier al gehoord dat je met bepaalde kaartjes ook weer ergens anders in kon. In het winkelcentrum is namelijk ook een soort mini pretparkje. Maar Klaas dus met de 4 gekochte kaartje in de rij om in te stappen. Het leek mij logisch dat je die 4 kaartjes inleverde, dit bleek niet de bedoeling, we moesten alles weer inleveren. De logica ontgaat mij........

Hier in het hotel gaat de liftdeuren heel snel weer dicht. Op zich prima want dan gaat de lift ook weer snel omhoog of naar beneden al naar gelang je wens. Echter onze Jochem schoot bij terugkomst uit het winkelcentrum de lift in en de deuren gingen weer razendsnel dicht zonder dat er iemand van ons bij inzat. Poe ik ben erg bang geweest om Jochem niet meer terug te zien. Want waar gaat de lift open en wat doet Jochem dan. Klaas was met name bang voor zijn handjes dat die tussen de deuren zouden komen. Het gebouwd heeft 18 verdiepingen en bovenop een zwembad. Ik was via de trap achter de lift aangerend maar ja met zo'n snelle lift was ik kansloos. Op de vierde verdieping ging de lift open en daar waren Klaas en Jochem weer. Iemand van het hotel had hem gevonden. Ik ben nog nooit zo opgelucht geweest.....

Vandaag was ik even alleen in de supermarkt om snel wat boodschapjes te doen. Ik loop nietsvermoedend bij de groente en fruitafdeling en daar word ik geroepen. Een Nederlands stel wat ik eerder had ontmoet tijdens de househunting trip zat daar te wachten tot de maid terug was met de boodschappen. Tis hier ook net een dorp.

Vertrek en de eerste dagen

Nadat alle huisraad in de container is geladen was het tijd voor het afscheid van de vrienden uit de buurt. Daar sta je dan in je lege huis met je vrienden en het eten wat over is. Het is gezellig maar ook verdrietig. Wat laten lieve en betrokken mensen achter, samen al zoveel lief en leed gedeeld. Het delen zal straks op een andere manier gebeuren, dat zal wel even wennen zijn. Afscheid is nooit leuk en gehuild wordt er zeker. En dan denk je waarom wilden we dit toch? De tijd zal het leren en het afscheid vergeet je nooit. Gelukkig komen we ook weer terug en dan is het fijn om te weten dat mensen zijn waar je op kunt bouwen.

Nadat iedereen weg is gegaan, halen Klaas en ik de laatste kasten met eten leeg en nemen we afscheid van het huis. We hopen dat Anouk er een gelukkige tijd krijgt samen met Ninthe. Wat zullen we doen is de vraag? We willen bij 'de omhelzing' wat eten, helaas gesloten. Dan maar door naar Drachten waar Klaas zijn moeder woont, gaan we haar nog even chinees eten. Ze kan het erg waarderen. Na van haar afscheid genomen te hebben rijden we door naar Scharnegoutum. De laatste avond bij mijn ouders. Jochem heeft wat een onrustige nacht, die zal ook wel wat aanvoelen denk ik.

Op de dag van vertrek moet eerst de lease auto nog weggebracht worden, dat is snel gepiept. Dan staat mijn zus met Hylke en Rixt op de stoep. Nu kan het herpakken van de tassen beginnen. Wat heb ik ook al weer waar en hoeveel mogen we mee. Mijn ouders hebben nog een extra koffer, dat is handig. We hebben nu 11 stuks ruimbagage en 8 stuks handbagage. Het zal nog een klus worden omdat door de verschillende vliegvelden te krijgen. Het afscheid van mijn, haar man en dochters is ook weer emotioneel. Om vier uur staat het busje voor wat ons naar Schiphol gaat brengen. Alles past er gelukkig is. Dan het laatste afscheid van mijn ouders, ook nu weer tranen. Gelukkig is dit het laatste nu is het vooruitkijken.

Op Schiphol verloopt het soepel, alle bagage mag mee. Op naar de poffertjes! Vooraf we het weten is het tijd om in het vliegtuig te stappen. Iedereen is nog goed gemutst. Jochem is na wat moeite als eerste onder zeil. Hylke heeft cola gekregen, foute keus en heeft dus moeite met inslapen de rest slaapt best goed. Na eens rondje wandelen op vliegveld Taiwan is nog een klein stukje. 

Dan vliegveld Manila. Altijd weer een chaos. We zijn als eerste uit het vliegtuig maar uiteindelijk als laatste bij de band omdat het erg lang duurt voordat de buggy uit het vliegtuig komt. Nog geen koffers te bekennen op de band. En dan eerste koffers zijn allemaal de onze. Dat is weer een meevaller. We hebben vier bagagewagens nodig om alles kwijt te kunnen. En dan staan we buiten, geen chauffeur te bekennen. Klaas gaat op onderzoek en laat mij met kinderen en bagage half op de stoep en straat achter. Bah dit is niet leuk. Uiteindelijk komt hij terug en moeten we naar beneden. Als vliegen op stront komen daar plotseling wel tien mannetjes aanlopen die ons willen helpen. Pffff wat een gedoe. Nou ja we zijn beneden en wat geld armen en daar is ook de chauffeur, wat fijn om een bekend gezicht te zien. Binnen een uur zijn we in ons hotel.

Het appartement is wat krapper dan ik had verwacht en met twee pannen, twee messen en geen kinderstoel is het wel wat behelpen. Hoe moeten we hier twee maanden doorbrengen? Klaas en ik besluiten om zo snel mogelijk een huis te zoeken en dan daar maar te kamperen want hier kunnen de kinderen ook geen kant op. 

De volgende dag eerst maar boodschappen doen. Dat is met een jetlag best lastig. Hoe moet alles ook al weer. Het lukt allemaal nog niet zo goed we hebben onze draai nog niet gevonden. Gelukkig hebben we een feestje in het vooruitzicht. Het feestje is prima en ik kan er goed zijn met mijn actionjurk en schoenen...... 

We ontmoeten de collega van Klaas met zijn vrouw en kinderen. Dat is leuk en zij kennen weer andere mensen. Ook Hylke en Rixt vermaken zich goed. Jochem is natuurlijk onze handenbinder maar dat gaat ook best goed. Allemaal houden ze het tot 12 uur vol en dan zien we een prachtig vuurwerk. Op naar een onvergetelijk 2014!!!!!

Nieuwjaarsdag zijn hier gewoon alle winkels open. We proberen eens een andere supermarkt. Dat is prettig. We vinden wat goede spullen zodat het eten ook weer wat makkelijker wordt. Dat geeft lucht en lekker gevulde buiken.