Nadat iedereen weg is gegaan, halen Klaas en ik de laatste kasten met eten leeg en nemen we afscheid van het huis. We hopen dat Anouk er een gelukkige tijd krijgt samen met Ninthe. Wat zullen we doen is de vraag? We willen bij 'de omhelzing' wat eten, helaas gesloten. Dan maar door naar Drachten waar Klaas zijn moeder woont, gaan we haar nog even chinees eten. Ze kan het erg waarderen. Na van haar afscheid genomen te hebben rijden we door naar Scharnegoutum. De laatste avond bij mijn ouders. Jochem heeft wat een onrustige nacht, die zal ook wel wat aanvoelen denk ik.
Op de dag van vertrek moet eerst de lease auto nog weggebracht worden, dat is snel gepiept. Dan staat mijn zus met Hylke en Rixt op de stoep. Nu kan het herpakken van de tassen beginnen. Wat heb ik ook al weer waar en hoeveel mogen we mee. Mijn ouders hebben nog een extra koffer, dat is handig. We hebben nu 11 stuks ruimbagage en 8 stuks handbagage. Het zal nog een klus worden omdat door de verschillende vliegvelden te krijgen. Het afscheid van mijn, haar man en dochters is ook weer emotioneel. Om vier uur staat het busje voor wat ons naar Schiphol gaat brengen. Alles past er gelukkig is. Dan het laatste afscheid van mijn ouders, ook nu weer tranen. Gelukkig is dit het laatste nu is het vooruitkijken.
Op Schiphol verloopt het soepel, alle bagage mag mee. Op naar de poffertjes! Vooraf we het weten is het tijd om in het vliegtuig te stappen. Iedereen is nog goed gemutst. Jochem is na wat moeite als eerste onder zeil. Hylke heeft cola gekregen, foute keus en heeft dus moeite met inslapen de rest slaapt best goed. Na eens rondje wandelen op vliegveld Taiwan is nog een klein stukje.
Dan vliegveld Manila. Altijd weer een chaos. We zijn als eerste uit het vliegtuig maar uiteindelijk als laatste bij de band omdat het erg lang duurt voordat de buggy uit het vliegtuig komt. Nog geen koffers te bekennen op de band. En dan eerste koffers zijn allemaal de onze. Dat is weer een meevaller. We hebben vier bagagewagens nodig om alles kwijt te kunnen. En dan staan we buiten, geen chauffeur te bekennen. Klaas gaat op onderzoek en laat mij met kinderen en bagage half op de stoep en straat achter. Bah dit is niet leuk. Uiteindelijk komt hij terug en moeten we naar beneden. Als vliegen op stront komen daar plotseling wel tien mannetjes aanlopen die ons willen helpen. Pffff wat een gedoe. Nou ja we zijn beneden en wat geld armen en daar is ook de chauffeur, wat fijn om een bekend gezicht te zien. Binnen een uur zijn we in ons hotel.
Het appartement is wat krapper dan ik had verwacht en met twee pannen, twee messen en geen kinderstoel is het wel wat behelpen. Hoe moeten we hier twee maanden doorbrengen? Klaas en ik besluiten om zo snel mogelijk een huis te zoeken en dan daar maar te kamperen want hier kunnen de kinderen ook geen kant op.
De volgende dag eerst maar boodschappen doen. Dat is met een jetlag best lastig. Hoe moet alles ook al weer. Het lukt allemaal nog niet zo goed we hebben onze draai nog niet gevonden. Gelukkig hebben we een feestje in het vooruitzicht. Het feestje is prima en ik kan er goed zijn met mijn actionjurk en schoenen......
We ontmoeten de collega van Klaas met zijn vrouw en kinderen. Dat is leuk en zij kennen weer andere mensen. Ook Hylke en Rixt vermaken zich goed. Jochem is natuurlijk onze handenbinder maar dat gaat ook best goed. Allemaal houden ze het tot 12 uur vol en dan zien we een prachtig vuurwerk. Op naar een onvergetelijk 2014!!!!!
Nieuwjaarsdag zijn hier gewoon alle winkels open. We proberen eens een andere supermarkt. Dat is prettig. We vinden wat goede spullen zodat het eten ook weer wat makkelijker wordt. Dat geeft lucht en lekker gevulde buiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten